Prolog.

Tak wiem miałam napisac postacie. Napisałam wszystkie dziewczyny i Jamesa. Coś mi mozolnie idzie. Pisałam to ponad 2 godziny ( Oczywiście to skutek gadania z Wiką, Mimusiem, Arbuzem, Kariną, Izzy, Hikusiem i Ludowie. ). Masakra. Apff... Dobra na jutro Karen mi napisze Larsa i dokończy Jamesa. Musze jeszcze niapisać Kirka i Clifa. Okay jutro. Nevermind. Pierwszy rozdział zawsze dupa. Następny będzie lepszy. Pisałam na religii. ( czemu ja jeszcze na to chodzę ? .__. ) Czytajcie.


Dzień jak co dzień. Co tu mówić ? Obudziłem się w jednym łóżku ze Slashem. Nie wiem co on tu robi. Nevermind. James od rana skacze po całym domu. Mówi, że czegoś szuka. Ta jasne. Pewnie się nudzi i chce nas wkurwić. Do pokoju wpadł pan pojebany szef mr. Hetfield.
- Gdzie one są?! - wydarł się. Obudził Slasha.
- Wypierdalaj ! - rzuciłem w niego poduszką. Wskazałem mu palcem drzwi. Nawet nie otworzyłem oczu. Otworzyłem je po kilku minutach i rozejrzałem się po pokoju. Blondyn stał i patrzył się na coś.
- Drzwi! - wykrzyknął.
- No drzwi! Ty nimi wychodzi albo sam cię wyjdę! - machnąłem mu ręką przed nosem.
- Ale te. Do czego one są? - wskazał na drzwi koło szafy.
- Nie wiem. Są zamknięte. Kurde, szefie daj mi spokój. - wzruszyłem ramionami.Chłopak pobiegł gdzieś. Wrócił za jakieś 10 minut. Przywlókł do mnie resztę zespołu. Trzymał w ręku jakiś zmyślny klucz.
- Co ty knujesz?- zapytał zaspany Lars.
- Otwieram drzwi nie widać? - westchnął. I popatrzył się na nas.
- Yyy.. Chłopaki tam jest ciemność! - spanikował. Bez namysłu wepchnął wszystkich do tej ciemności i sam wskoczył. Czyżyb to jakaś otchłań?

Bla, bla, bla. Bardzo krótkie, ale to prolog. Tak wiem. Jestem beznadziejna... To będzie do dupy. Pff...Problem. I tak macie to cytać. <zUowieszczy śmiech>

Łapcie bonus: